Verandering van binnenuit
Als verandering van binnenuit komt, waarom blijven we dan nog altijd met zijn allen naar buiten kijken? Er wordt altijd gezegd dat verandering van binnenuit komt, maar in een wereld waarin we zo gefocust zijn op wat er buiten ons gebeurt, ontbreekt het vaak werkelijk aan naar binnenkijken. We schuiven dingen die ons overkomen af op de schuld van anderen, wijzen naar anderen en zijn afhankelijk van anderen. Vaak ontbreekt het echt aan het nemen van eigen verantwoordelijkheid. De pijn mee naar binnen nemen, voelen en ervaren wat er echt met ons gebeurt en vanuit hier de opening voor iets nieuws laten ontstaan. Dit is waar voor mij verandering van binnenuit begint. Alles wat ons overkomt, zowel geluk als pijn, mee naar binnen nemen. Het daadwerkelijk doorvoelen. Erbij blijven. En vanuit hier, de opening creëren voor iets nieuws. Op die manier nemen we zuiver verantwoordelijkheid voor ons leven en leren we tegelijk zuiver waarnemen. We blijven uit de emotie en nemen de wereld waar zoals die is. Laagje voor laagje pellen we af. Want uiteindelijk blijkt alles perceptie...
Is reizen dan nog reizen? Of is het gewoonweg het leven leven?
Is slecht weer dan nog slecht weer? Of is het gewoonweg weer?
Is iets dan nog eng? Of is het gewoonweg een ervaring?
Cheers to all the experiences
Bye Puerto!
Na een kleine 3 weken in Puerto Escondido te zijn geweest is het tijd om verder te gaan. Tijd om mijn reis voor te zetten en het hoofdstuk hier in Puerto af te sluiten. Mijn lessen zijn geleerd. Mijn reis zet zich voort.
De eerste 3 weken van mijn reis voelen als een soort waas. Er is ongelooflijk veel gebeurd. Van giga stormen en regenbuien tot ervaringen tijdens het surfen en bijzondere ontmoetingen. 3 weken in Puerto Escondido voelden als een jaar, of misschien zelfs een leven, aan diepgaande innerlijke processen. Er is behoorlijk veel op me afgekomen. De stormen zijn doorstaan. De zon is gaan schijnen en de kracht is terug gekomen. De kracht om verder te reizen, om het volgende onbekende te gaan ervaren. Ik heb een fantastische tijd gehad hier in Puerto en sluit zeker niet uit hier ooit nog terug te keren. Puerto is een paradijsje op zich. Vooral La Punta voelt als een heerlijk afgesloten bubbel met z’n eigen vibe. Een absolute aanrader voor iedereen die op zoek is naar chille vibes, veel dynamiek en een paradijselijk gevoel. Puerto groeit snel, dus in een paar jaar zal het absoluut al heel anders zijn. Tot nu, it was amazing!
Mijn reis vervolgt zich in de komende weken met wat meer tempo. Ik reis door naar Mazunte voor een paar nachtjes, waar ik me verder in de hippie cultuur ga wanen. Wellicht pak ik yoga en wat rituelen mee. Een Temezcal ceremonie staat hoe dan ook op mijn lijst. Het kan ook dat ik deze in San José del Pacifico ga doen. De bestemming na Mazunte waar ik heen wil. Bekend om zijn psychedelische mushrooms. Wie weet komen die ook nog op de lijst. Daarna wil ik doorreizen naar de food capital van Mexico, Oaxaca, voor een paar nachten. Vanuit hier is het plan verder te gaan naar San Christobal de las casas, om vanuit daar de grens over te gaan. Maar wie weet waar het leven me brengt… de reis naar Mazunte is in ieder geval gepland. De rest gaat vanzelf volgen. Voor nu… tot zien Puerto!
Liefs, Riëlle
Surfen op de golven van het leven
Afgelopen week heb ik een van de meest confronterende en impactvolle beslissingen ooit in mijn leven gemaakt, namelijk om mijn surf lessen te stoppen. Ik ben niet iemand die snel stopt met het leren van iets nieuws. Vooral niet met het leren van een nieuwe sport. En dat maakt dat het een van de grootste overwinningen ooit in mijn leven is… Voor alles is een tijd en soms hebben we gewoonweg te luisteren naar de signalen. Ik heb vandaag een oud patroon doorbroken. Ik heb onvoorwaardelijk naar mezelf leren luisteren…
De oceaan is geen grap. Het is serieus een kracht die ver voorbij mijn eigen grenzen gaat. Dit maakt me nederig en laat inzien hoe nietig ik ben ten opzichte van zo’n grote kracht. Ik wil haar leren kennen en om dat te doen heb ik haar te leren respecteren. Vanuit diep respect kan ik onvoorwaardelijk luisteren, om vervolgens onvoorwaardelijk te leren vertrouwen. Het gaat over communicatie. Dat is waar het begint.
Communicatie met mezelf, want waar het misschien nog wel meer over gaat is dat ik mezelf op een diepere laag mag leren kennen. Ja de oceaan is fysiek hier, en tegelijk is de oceaan aanwezig in mezelf. Alles wat fysiek aanwezig is, is tegelijk metafoor voor het leven zelf. Aanwezig in het leven zelf, in mijzelf (fractals, geometrie). Welke golf mag ik surfen en welke golf is nog te groot voor mij en kan ik dus beter (voor nu) voorbij laten gaan?
Op een diepere laag word ik momenteel uitgenodigd om te vertragen. Het gaat niet over de oceaan. Het gaat over mezelf. De oceaan is in werkelijkheid mijn spiegel. Haar grotere kracht erkennen betekent mijn eigen grotere kracht erkennen, met een diep respect voor mezelf. Voor alle grillen, emoties en gedragingen. De keuze om voor nu te stoppen, is een diep respect naar mezelf uitspreken, namelijk: ik zie je, ik luister, ik waardeer je en ik vertrouw op je. Alles in het leven heeft z’n tijd en z’n juiste en ideale omstandigheden. Groei is niet te forceren, groei ontstaat op het moment dat we bereid zijn om te luisteren en ernaar te handelen. Dus ik luister…
Betekent dit dat het per definitie gemakkelijk is? Nee, misschien is het nog wel moeilijker dan gewoonweg in het patroon blijven van altijd maar doorgaan. Van vast blijven houden en blijven controleren van patronen die me altijd geholpen hebben, die me altijd gediend hebben, maar dat nu gewoonweg niet meer doen. Het betekent erkennen dat het leven constante verandering is en dat niks een gegeven is. Dat is oncomfortabel en ongelooflijk confronterend. Voor mij is dat ware kracht.
En die ware kracht uit zich soms door gewoonweg een stap terug te doen, te vertragen, in plaats van altijd door te gaan en meteen ergens bovenop te willen springen (in dit geval letterlijk de zee en een surfbord). Het betekent dat ik haar mag leren kennen. Haar mag ervaren. In contact mag komen met haar Zijn en met alles wat met haar te maken heeft. De impact van de wind op haar, al het leven dat ze draagt en al haar verschillende gemoedstoestanden.
De oceaan laat me doen inzien dat surfen niet enkel gaat over letterlijk fysiek op een surfbord staan en een golf pakken. Ik bedoel begrijp me niet verkeerd, dat is stoer en een doel op zich. De oceaan heeft me doen inzien dat surfen gaat over weten wanneer het mijn tijd is en er diep op vertrouwen dat mijn tijd komt. Het gaat over het leven leren lezen. De signalen leren lezen. Als je 3 keer probeert en 3 keer terug gefloten wordt, dan mag je vertragen en je afvragen wat de diepere boodschap is van deze signalen. Wat heb ik eerst te leren en te begrijpen voordat ik op mijn surfplank spring en mijn eerste golf pak, voordat ik in daadwerkelijke actie over ga.
Dat is voor mij waar surfen echt over gaat. Dat is voor mij surfen op de golven van het leven. Het is een diep weten, een diepe wijsheid, voorbij de grenzen van ons eigen willen stappen, om te verbinden op een veel diepere laag. De oceaan is niet te controleren. De oceaan kan alleen gelezen worden op het moment dat we diep respect tonen voor al haar kanten, voor al haar gemoedstoestanden en uitingsvormen. Dat het is moment dat we begrijpen dat we als mens zelf ook niet te controleren zijn, maar dat we alleen begrepen kunnen worden, en dus elkaar kunnen begrijpen, op het moment dat we écht gaan luisteren. En daarvoor hebben we te vertragen, soms zelfs een stap terug te doen en te respecteren dat we elkaar de ene dag beter begrijpen dan de andere. Dat het sommige dagen gewoonweg stormt en regent, zodat vervolgens andere dagen de zon weer kan schijnen. Zolang we uit het gecontroleerde en geprogrammeerde verhaal komen, is elke dag een nieuwe dag, en is elke dag groei.
Surf op de golven van het leven, en probeer het niet te controleren. Jouw tijd komt. Net als die van mij. Ik heb mijn laatste golf nog niet gepakt…
See you the next wave!
Cheers to new adventures
Vandaag start mijn Spaans- en surfkamp. Het voelt goed. Het klopt om verder te gaan. Ik heb ongelooflijk fijne dagen gehad hier in Villa Bonobo. Leuke mensen leren kennen en enorm genoten van de rust. Ik ben blij dat ik hier op deze plek terecht ben gekomen om rustig te landen, mijn draai te vinden en mijn lichaam de tijd en ruimte te geven om te rusten en te wennen aan mijn nieuwe woon- en leefomstandigheden én aan het weer. Vooral het weer was behoorlijk bewogen. Sinds gisteren schijnt voor het eerst de zon en dat voelt goed. In de eerste 1,5 week heb ik de nodige aardbevingen, zware onweer, overstromingen en heftige regenbuien meegemaakt. Call it a start… En zelfs daarin voelde ik me sterk, gegrond en volledig aanwezig in mezelf. Wetende dat ik in staat was om het te dragen en volledig in vertrouwen te blijven. Nieuwe avonturen en ervaringen. Want dat is uiteindelijk waar het voor mij over gaat. Het leven leven, nieuwe ervaringen op doen. Het leven echt tot op z’n diepst en hoogst ervaren. Met zo’n weersomstandigheden (in en buiten mezelf) kan ik dat absoluut afvinken. Volgende avontuur: leren surfen én mijn Spaans optimaliseren. Ik heb er zin in!
Cheers to new adventures
Welkom bij mijn verhaal
We zijn als mens verhalenvertellers. Al eeuwen lang vertellen we verhalen. Verhalen om wat we voelen en ervaren levendig te houden en leven te geven. Dit is mijn verhaal…
Velen van jullie weten dat ik momenteel op reis ben en velen van jullie weten dat ik al jaren op reis ben. Mijn reis is begonnen in Mexico-stad en tegelijk niet écht begonnen in Mexico-stad. Mijn reis is namelijk 31 jaar geleden al begonnen. In ieder geval de reis die Riëlle heet. Alle keuzes die ik in deze 31 jaar heb gemaakt hebben geleid naar het moment dat ik het vliegtuig in stapte om mijn reis ergens anders voort te zetten. Deze reis begint dus niet in Mexico en eindigt ook niet in Mexico. Deze reis gaat door met iedere keuze die ik maak, ieder woord dat ik opschrijf en deel, en iedere stap die ik neem.
Mijn verhaal gaat dus verder dan deze reis. Mijn verhaal gaat over de reis die het leven heet. Spelender-wijs, eigen-wijs en vanuit openheid deel ik over de verschillende ervaringen die ik onderweg tegen kom. Alles dat mij inspireert zal hier kleur krijgen. Ieder stukje draagt bij. Dat maakt mijn verhaal, mijn verhaal.
Groetjes vanuit Mexico
Liefs, Riëlle
